De conclusie van een groot Duits onderzoek was klip en klaar: de Chinese automerken zijn met veel, maar niemand kent ze. De verkopen vallen dan ook tegen. Is er toekomst voor Aiways, Nio, Xpeng en al die andere nieuwe merken, of kunnen we nu al spreken van een enorme flop?  

Eind 2017 werd het merk Polestar gepresenteerd. Tot dan toe kregen sportieve Volvo-modellen die naam als achtervoegsel, maar op de burelen van moederconcern Geely werd besloten om Polestar los te weken. De autowereld (pers én merken) reageerde verbijsterd: er zijn al zoveel automerken, de markt is verzadigd. Dit wordt geheid een flop.

Prijslijst helemaal anders

En kijk nu eens naar de prijslijst. Jarenlang begon-ie bij Alfa Romeo en was Volvo de afsluiter. Nu voert Abarth de lijst aan, maar dat zijn eigenlijk Fiats met een ander logo. Direct na Abarth volgt het eerste echt nieuwe merk, Aiways. Waarna we via BYD, Forthing, Hongqi, JAC, Lotus, Lucid, Lynk & Co, MG, Nio, Polestar, Seres en Vinfast uitkomen bij Xpeng en Zeekr. Op Lucid (Verenigde Staten) en Vinfast (Vietnam) na, komen ze allemaal uit China. MG en Lotus zijn bekende namen, maar inmiddels zijn ze net zo Engels als de skyline van Shanghai.

Goedkope EV uit China is er nog niet

Hoe gaan al deze Chinese merken de harten van de Europese koper veroveren? Met goedkope modellen, zou je zeggen, zoals de Japanners dat deden in de jaren zeventig en de Koreanen in de eerste jaren van deze eeuw. MG past inderdaad die strategie toe en komt volgend jaar met een elektrische auto die ongeveer net zo duur wordt als een Volkswagen Polo. Andere Chinese merken zijn juist verrassend duur. Zelfs volledig onbekende fabrikanten als Aiways en Seres richten zich niet op koopjesjagers en hebben een ambitieus prijsbeleid.

Polestar redelijk bekend

En dan is het de vraag of de klanten door het bomen het bos nog zien. In Duitsland voerde Automobilwoche (een vaktitel voor de autobranche) een onderzoek uit naar de bekendheid van Chinese merken. Daarmee blijkt het matig gesteld. Polestar is bekend bij 37 procent van de ondervraagden, MG en BYD komen slechts tot 21 procent. Terwijl BYD's Europese vicepresident Brian Yang zonder blikken of blozen zegt dat zijn merk in de top 5 van Europa moet komen. 

De naam Geely doet bij 13 procent een belletje rinkelen. Maar het opvallendst is dat 41 procent van alle deelnemers niet één van de 22 Chinese merken kon thuisbrengen. In Nederland zal het niet veel beter zijn, vermoed ik. Polestar doet het prima en MG gaat ook heel aardig, maar de meeste Chinese merken verkopen bedroevend en moeten nog flink aan de bak om hun naamsbekendheid te vergroten.

Is Chinese invasie elektrische auto mislukt?

Is de Chinese invasie daarmee mislukt? Die conclusie kunnen we niet trekken. Een ontwikkelingsmanager van een grote Duitse fabrikant vat de verschillen tussen Duitse en Chinese werknemers samen: “Onze ingenieurs rijden op vrijdagmiddag naar huis en gaan weekend vieren. Op dat tijdstip begint bij de Chinese ingenieurs de tweede van drie shifts." Daardoor ontwikkelen de Chinese merken in een vloek en een zucht een auto. Een auto als de Zeekr X werd in twee jaar ontwikkeld. Europese merken trekken er minstens 5 jaar voor uit. 

Van de snelheid van de Chinezen kunnen we dus veel leren en ook de kwaliteit is doorgaans niet slecht. Maar pas als de merken met koopjes komen, het liefst onder de 20.000 euro, komt ook het grote succes. De vraag is alleen welk automerk daar eens echt werk van gaat maken.